കൊച്ചി മെട്രോ

മെട്രോകളുടെ ലാഭനഷ്ടം അന്നന്നത്തെ വിറ്റുവരവുകൊണ്ടു മാത്രം കണക്കാക്കാനാവില്ല. റോഡിലെ ഗതാഗതക്കുരുക്കുകൾ, അന്തരീക്ഷമലിനീകരണം, റോഡപകടങ്ങൾ, ശബ്ദശല്യം, യാത്രയിലെ സമയനഷ്ടം, ആരോഗ്യനഷ്ടം തുടങ്ങിയവയിലെല്ലാമുണ്ടാവുന്ന ഗുണപരമായ മാറ്റത്തിനു എത്ര വിലയിട്ടാലാണ് അധികമാവുക?

മെട്രോ തുടങ്ങിയതേയുള്ളു, അപ്പോഴേയ്ക്കും തല്ലിക്കെടുത്താൻ തുടങ്ങുകയാണെങ്കിൽ, സ്ഥിതിഗതികൾ കൂടുതൽ വഷളായാൽ മാത്രമേ നാം പഠിക്കുകയുള്ളു എന്നാണതിന്റെ അർത്ഥം. മെട്രോ തൃപ്പുണിത്തുറ വരെയെങ്കിലും നീട്ടിയാലേ അതിന്റെ ശരിയായ ഗുണം ലഭിക്കുകയുള്ളു. പിന്നെ ആളുകളുടെ ശീലം അത്ര പെട്ടെന്ന് മാറുകയില്ല. പ്ലാസ്റ്റിക് നിർമ്മാർജ്ജനം എന്നിവ പോലെ, കൂടുതൽ ആളുകളെ അതുപയോഗിക്കാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം. സർക്കാർ സംവിധാനമാവുമ്പോൾ അതിനെ വിമർശിക്കുന്നത് ഒരു ഫാഷനാണല്ലോ. ഒരു കിലോമീറ്റർ നടക്കാൻ മടിച്ച് 20 രൂപ കൊടുക്കാൻ നമുക്ക് ഒരു മടിയുമില്ല. എന്നാൽ, അതു മെട്രോയ്ക്ക് കൊടുക്കാൻ വലിയ ഒച്ചപ്പാടും ബഹളവും നമ്മളുണ്ടാക്കും. ‘നാടിന്റെ നന്മയ്ക്ക് മെട്രോ ഉപയോഗിക്കുക’ എന്നൊരു മുദ്രാവാക്യം തന്നെ ഉയർത്തേണ്ടതുണ്ട്.

എഴുതിത്തള്ളൂന്നതിനു മുമ്പ് അതിന്റെ ഗുണത്തെപ്പറ്റി ജനങ്ങളിൽ അവബോധമുണ്ടാക്കണം, അതുപയോഗിക്കാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം. ഏതൊരു പുതിയ സംരംഭവവും ഉടൻ ലാഭത്തിലാവണം, ജനങ്ങൾ ഏറ്റെടുക്കണം എന്നു വാശി പിടിക്കാൻ കഴിയില്ല. വേണ്ട പരസ്യം നൽകണം, അല്പം സമയം നൽകണം...

എത്രയോ കാലാനുസൃതവും ആശാവഹവുമാണ് മെട്രോ എന്നു കരുതുന്നു. കാരണം അതിന്റെ ദൂരവ്യാപകമായ ഗുണഫലങ്ങൾ തന്നെ. ഏതു ചെറിയ സംരംഭമായാലും, അതിനു ദീർഘവീക്ഷണം വേണം, ക്ഷമ വേണം, ജനങ്ങളെ ആകർഷിക്കുന്ന വിധം ബോധപൂർവ്വം പരസ്യം നൽകണം. ഇതെല്ലാമായാലും അല്പം സമയം നൽകണം. കൊച്ചി വിമാനത്താവളത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും പല വിധ എതിർപ്പുകളുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാം അലിഞ്ഞില്ലാതായി. മെട്രോയുടെ പൂർണ്ണമായ ഫലപ്രാപ്തിയുണ്ടാവണമെങ്കിൽ തൃപ്പുണിത്തുറവരെ നീട്ടണം. അതോടുകൂടി ചിത്രം മാറുമെന്നുതന്നെയാണ് എന്റെ ഉറച്ച വിശ്വാസം.

ദൈവസങ്കല്പം

മനുഷ്യരൂപത്തിലുള്ള, മനുഷ്യസ്വഭാവം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന മനുഷ്യസൃഷ്ടിയായ ദൈവത്തെ വിടുക. മനുഷ്യയുക്തിക്ക് ഏറ്റവും അടുത്തുനിൽക്കുന്ന ദൈവസങ്കല്പം ഈ വിശ്വപ്രകൃതിയാണ്. അതിനെ അളക്കാൻ, അതിന്റെ ഏറ്റവും സൂക്ഷ്മമായ അണുപ്രായത്തിലുള്ള ഭാഗം മാത്രമായ മനുഷ്യന്റെ യുക്തി തീരെ പോര എന്നത് വളരെ ലളിതമായ യുക്തിയാണ്. ഇവിടെ കോടിക്കണക്കിന് ജീവജാലങ്ങൾ, സ്വഭാവികവും അല്ലാതെയുമായ കാരണങ്ങളാൽ നശിക്കുകയും മറ്റുള്ളവ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. നക്ഷത്രങ്ങൾ വളർന്നു വലുതായി തമോഗർത്തങ്ങളായി മാറുന്നു, പരസ്പരം കൂട്ടിയിടിച്ചു തകരുന്നു, മറ്റൊന്നുണ്ടാവുന്നു. ലോകം കീഴടക്കാൻ പോന്ന മഹാസംസ്കാരങ്ങൾ നിസ്സാര കാരണങ്ങളാൽ തകർന്നടിയുന്നു. അതിബുദ്ധിമാനാണെന്നു സ്വയം അഭിമാനിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ ഇപ്പോൾ ചെയ്തു കൂട്ടുന്നതെല്ലാം സ്വന്തം അസ്തിത്വത്തിനു വെല്ലുവിളിയുയർത്തുന്ന കാര്യങ്ങളാണ്. ഇവിടെ കൃസ്തുവും കൃഷ്ണനും പ്രവാചകന്മാരുമൊന്നും ഒന്നുമല്ല. എല്ലാം മായ എന്നപോലെ ഒരു തരം പ്രൊജക്‌ഷനാണെന്ന് ശാസ്ത്രം തന്നെ പറയാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

ഈ പ്രകൃതിയുടെ ഭാഗം തന്നെയാണ് മനുഷ്യനും. പ്രകൃതിയുടെ വളരെ പരിമിതമായ പരിധിക്കകത്തു മാത്രമേ മനുഷ്യനും അസ്തിത്വമുള്ളു. ലക്ഷക്കണക്കിനു മനുഷ്യർ യുദ്ധം മൂലവും ദാരിദ്ര്യം മൂലവും മഹാവ്യാധികൾ മൂലവും ചത്തൊടുങ്ങുന്നു. മനുഷ്യൻ നിസ്സഹായരായി നോക്കിനിൽക്കുന്നു. ലോകം മുഴുവൻ അടക്കി വാണവർ ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ ഒന്നുമല്ലാതാവുന്നു... ഈ ഭൂമിയുടെ ഠ വട്ടത്തിലിരുന്ന് നോക്കുമ്പോൾ നമ്മളെന്തോ വലിയ സംഭവമാണെന്നു തോന്നുന്നു എന്നു മാത്രം. ഈ മഹാപ്രപഞ്ചത്തിൽ നമ്മളൊന്നുമല്ല. ഭൂമി ചെറുതായൊന്നു കുലുങ്ങിയാൽ തീരുന്നതേയുള്ളു ഇവിടെയുള്ള സകലതും.

പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഉത്ഭവം,നില നില്പ്, അന്ത്യഗതി, മുന്നോട്ടുമാത്രം പോകുന്ന സമയം എന്ന പ്രതിഭാസം, മനുഷ്യൻ, മറ്റു ജീവജാലങ്ങൾ എന്നീ പ്രതിഭാസങ്ങൾ, ഭാവി എന്നിവയിലെല്ലാം ചൂഴ്ന്നു നില്ക്കുന്ന അനിശ്ചിതത്വവും ദുരൂഹതയും നിലനില്ക്കുന്നിടത്തോളം ഈ ദൈവമതസങ്കല്പങ്ങളുണ്ടാവും. ഇല്ല ഇല്ല എന്ന് എത്ര പറഞ്ഞിട്ടും ഒരു കാര്യവുമില്ല എന്നാണ് എനിക്കു തോന്നുന്നത്.